CHAPTER 1: Play Time
by: Cha Ching Kuyet (Charisse Custodio)
Bakit unfair ang love minsan? grabe parang hindi pantay pantay ang life, may perfect may kulang, may mayaman may mahirap. haist... LOVE NGA NAMAN.. parang LIFE
ako nga pala si Elen, simple lang ang buhay ko until nameet ko ulit ang aking soulmate??? yah i know.. ang labo no? bakit nga ba? well.. its started when i'm five..
May isang bata cute cute na bata, nakakulong siya palagi sa bahay nila gawa ng sakit niya. aha sakit sa puso. simula ng nalaman ng parents niya about his sickness pinag bawalan na siyang mapagod at masaktan, napaka protected ng parents niya, kaya ayun naging lonely siya, kulong na siya sa bahay wala pa parents niya palagi kea yaya nalang palagi niyang kalaro.
AY! name niya? siya si Albert.
Isang araw naglalaro siya ng toys sa kanyang kwarto habang nag liligpit ang kanyang yaya. Napasilip si Albert sa bintana, at may nakita siyang mga batang nag lalaro sa kapit bahay nila,
YUP! (^_^)v isa ako dun sa ma batang yun.
Sa inggit niya pinilit niya ang yaya niya na makipag laro sa mga bata sa labas
"Yaya can I go out?" pilit ni albert.
"NO IHO, you know your sakit ah.. naku ayoko mag alala mommy at daddy mo." explian ni yaya
"yaya please I wanna to be like a normal boy like others.. please yaya T.T"
"hai nako Albert.. kulit mo.. sige pero saglit ka lang ha! at susunod ka sakin kung ayaw mo si yaya ang mapalo! naku alam mo naman daddy mo msungit. ligpit mo na toys mo at labas na tayo"
"yehey! thank you yaya!"
at sumunod na si albert sa kanyang yaya.
pag labas ni albert sa kanilang bahay nanibago siya. kinakabahan at naexcite dahil makakakilala na rin siya ng mga bagong kaibigan. ngunit paglabas niya wala ng mga bata sa labas.
umikot siya kasama si yaya.
"yaya" sinabi ng paiyak
"bakit wala ng kids?"
"baka uwian na albert iho"
tuloy sa pag hahanap si Albert until... may nakita siyang batang babae na nakaharap sa Fire Tree.
"87 88 89"
"hoi bata! umiiyak ka ba?" kulit ni albert sa batang babae
"wag ka nga magulo nag bibilang ako, 82 83 85"
"hindi ka nmn marunong mag bilang eh!'' asar ni albert
"marunong ka ba maglaro! mag tago ka na nga! matalo ka pa-teka! kilala ba kita? bakit parang ngayon lng kita nakita?''
"ah eh.."
"wag na nga mag bibilang na ko 88 89 100! game! hahanapin ko na kayo!"
"hindi ka marunong mag bilang!" asar ni albert
Hindi na lang pinansin ng batang babae si albert at tuloy sa paghahanap sa kanyang mga kaibigan habang si albert ay bumuntot na lang sa batang babae.
"ano ginagawa mo?" tanong ni albert
"hindi ba halata? nag lalaro ako, hinahanap ko ma kaibigan ko."
"bakit nawawala ba sila?''
"alam mo ba tong larong to?" Galit na tanong ng batang babae kay albert
at sumagot ng pahindi si albert. nagulat ang batang babae kay albert ns tila ay nag mukhang mangmang ang lalaki.
"hala ka! mangmang! sumunod ka na lang sakin at tutruan kita wag ka mag alala gagabayan kita" sabi ng batang babae
tuloy sa pag lalaro sila albert at tuwang tuwang si albert. si yaya 1st time niyang makita na ngumiti ng sobra ang ganyang alaga. medyo takot dahil baka mamaya umatake ang sakit niya.
dumating ang alas sinco ng hapon at tinawag na ni yaya si Albert para umuwi.
"hala tawag na ko ni yaya uwi na ko" malungkot na sabi ni Albert.
"ay sayang naman. sige bukas ulit" pangiti na sabi ng batang babae
"ay oo nga pala, ano pangalan mo?"
"Elen nga pala"
YES It's ME!! ^-^V
"ikaw?"
"Albert ang pangalan ko, punta ka sa bahay bukas laro tayo ng toys ko ha''
"sige ba! buh-bye albert"
"bye bye'' paalam ni albert
Author's facebook: http://www.facebook.com/ctomoshi
